از ديدگاه نظری می توان بيشتر گوساله ها را از 4 هفتگی به بالا از شير گرفت. اما از نقطه نظر دستيابی به بهترين کارکرد گوساله و هزينه های پرورش ،سن بهينه از شير گيری نزديک به 5 تا 6 هفتگی است ، بجز برای سيستم های توليدی ويژه مانند توليد گوشت سفيد گوساله . 

 

معيارهای تأثير گذار بر سن از شير گيری به شرح زير است :

 

1) سن

2) وزن بدن

3) ميزان مصرف خوراکهای جامد 

 

 

 

ميزان بهينه هر سه معيار فوق ، با توجه به نژاد و سيستم توليدی ، متفاوت است . از ديدگاه نظری زمانيکه گوساله ها در آغل های انفرادی نگهداری می شوند ، ميزان مصرف کنسانترهء خشک ، بهترين معيار برای از شير گيري است و برخی پرورش دهندگان گوساله ، مصرف 5/0 کيلوگرم کنسانتره در روز را برای از شيرگيری ، در نظر می گيرند .

 

 در عمل مديريت سيستم هاي بزرگ پرورش گوساله ، اگر از شيرگيري بر اساس سن انجام گيرد ، آسانتر است ؛ به شرطي كه انعطاف پذيري به اندازه اي باشد كه بتوان از شيرگيري گوساله هاي كم رشد را برحسب نياز، به تعويق انداخت . وزن بدن ، معيار ايده آلي براي از شيرگيري نمي باشد زيرا كه اين فاكتور در گوساله ها بسيار متفاوت مي باشد ، بطوريكه گاهي اوقات برخي گوساله ها در وزني آماده ي از شيرگيري هستند كه برابر وزن تولد ديگري است.

 

پرورش دهندگاني كه گوساله هايي بدون پيشينه مي خرند ، در موقعيتي دشوار و ويژه هستند ، زيرا از تاريخ تولد گوساله ها و پيشينه ي تغذيه آنها ، اطلاعي ندارند . در اين حالت ، همه گوساله هاي خريداري شده را بايد با جايگزين كننده ي شير با كيفيت خوب حداقل براي 3 هفته تغذيه نمود ، مگر اينكه ميزان مصرف كنسانتره ي آنها زير نظر باشد و به روشني نشان دهد كه آنها آماده از شير گيري هستند .

 

گاهي اوقات ، عقب انداختن از شيرگيري گوساله ها ، اگر منابع ارزان شير در دسترس باشد ، مي تواند سودمند باشد . چنين خوراكهايي را مي توان از 3 هفتگي و پس از يك دوره انتقالي 10 تا 14 روز آغاز كرد كه پس از آن ، خوراك غذاي اصلي گوساله ها خواهند بود .

 

از شير گيري را مي توان بصورت تدريجي در فاصله 4 تا 7 روز و يا بصورت ناگهاني اجرا كرد. هر دو سيستم داراي طرفداراني است ، اما بنظر مي رسد كه چنانچه زمان از شيرگيري با دقت تعيين شود ، سرعت از شيرگيري اهميت كمتري پيدا مي كند.

 

آب تميز ، كمي استارتر تازه و علوفه خشك با كيفيت مرغوب ، بايد از سن پايين در دسترس گوساله ها قرار گيرد. از آنجاييكه گوساله ها تا هنگامي كه به سن 2 هفتگي برسند ، توان مصـرف شـايان توجهي از هر كدام از اين 3 ماده را ندارند ؛ شايد بهتر باشد تا 2 هفتگي استارتر تغذيه نشود . اين كار نه تنها موجب صرفه جويي در هزينه هاي پس مانده هاي مواد خوراكي گران مي شود ، بلكه مي تواند مصرف خوراك را در مرحله اي آغاز كند كه گوساله از نظر فيزيولوژيكي براي خــوردن غذاي جامد ، آمادگي دارد.

 

پس از ازشيرگيري ، گوساله ها را بايد در آغلهاي پرورشي ، نگهداري نموده و با همان استارتري تغذيه كرد كه بدان عادت دارند . پس از 2 تا 3 هفته ، آنها را به جايگاهي گروهي منتقل مي كنند و بتدريج با جيره اي تغذيه مي شوند كه براي گوساله ي جوان در حال رشد مناسب است.

 منبع : http://damparvaranejavan.blogspot.com