بيوسكوريتي در صنعت پرورش گاو گوشتي

بيوسكوريتي (Biosecurity) يا حفاظت حياتي شامل برنامه‌هاي پيشگيري از پاتوژن‌هاي اوليه‌اي است كه به‌صورت بالقوه براي سلامتي گله مضر مي‌باشند. 

هر عامل عفوني كه ايجاد بيماري مي‌كند يك پاتوژن ناميده مي‌شود. پاتوژن‌هاي مختلف شامل ويروس‌ها (ويروس FMD و ويروس BVD)، باكتري‌ها (Brucella abortus عامل بروسلوز، Mycobacterium Paratuber culosis عامل بيماري يون) و پريون‌ها (آنسفالوپاتي اسفنجي گاوان يا BSE و اسكرپي در گوسفندان) مي‌شوند. 

بيوسكوريتي در سطوح ملي كه شامل مراقبت بيماري‌هاي حيوانات خارج كشور مي‌باشند به‌وسيله آزمايشگاه APHIS[1][1][1] (سرويس نظارت سلامتي گياهان و حيوانات) در دپارتمان كشاورزي ايالات متحده انجام مي‌شود. دامپزشكان APHIS و پرسنل حمايتي دركنار دولت در سرتاسر كشور يك نظارت پايدار براي نگهداري حيوانات اهلي و احشام دربرابر بيماري‌هاي حيوانات خارجي فراهم مي‌آورند كه عدم اين نظارت مي‌تواند براي صنعت دامداري و مصرف كنندگان تا ميليون‌ها دلار ضرر برساند. 

حفاظت حياطي يا بيوسكوريتي درسطح يك گله يكسري استراتژي‌هايي را براي جلوگيري از بيماري‌هاي هزينه‌بر تعيين مي‌كند كه اين بيماري‌ها درصورت ورود گله‌هاي خاصي بروز مي‌نمايد. پيش‌گيري و كنترل سادة بيماري‌هاي معمول كه امروزه در اكثر گله‌هاي گوشتي اعمال مي‌شود براي مواجهه با تقاضاهاي آينده ناكافي‌اند و مي‌توان با مشاهدات و مراقبت منظم، واكسيناسيون و توجه محدود به بيوسكوريتي توليدات را درسطح گله افزايش داد. 

اهميت بيوسكوريتي: 

يك‌سري بيماري‌هاي عفوني در واحدهاي پرورش گاو مطرح مي‌شوند كه مي‌تواند يك اثر منفي روي درآمد اقتصادي واحد داشته باشند. ما اغلب به اثر مخرب بيماري فكر مي‌كنيم كه باعث كاهش كارايي توليد (كاهش ميزان باروري، سقط جنين زودرس،‌ نقص‌هاي مادزادي و 

گوساله‌هاي ضعيف)، كاهش توليد (كاهش وزن گوساله‌هاي تازه از شير گرفته، كاهش مصرف خوراك و كم شدن ميزان افزايش وزن روزانه) و همچنين افزايش ميزان واگيري بيماري‌ها و افزايش مرگ و مير آنها مي‌شود. اما آن چيزي كه مهم است اين است كه اين عوامل مي‌تواند ازنظر رقابت در بازار براي ما مضر و زيان‌آور باشد. 

با افزايش اطلاعات علمي موجود دربارة پاتوژنز، طرز انتقال و تشخيص بيماري‌هايي مثل BVD و يون و غيره، تعهدات دامپزشكان در قبال خريد و فروش حيوانات آلوده افزايش مي‌يابد. به همين خاطر بيوسكوريتي بايد يك اولويت بسيار مهم ـ با شرايط خيلي بالا ـ در تصميمات مديريتي روزمره باشد. 

پاتوژن‌هايي كه در برنامه‌هاي بيوسكوريتي درنظر گرفته شده‌اند شامل ويروس زبان آبي، ويروس BVD، ويروس IBR، ويروس لوكوزگاوي، عامل بيماري يون و سل ، بروسلوز، گونه‌هاي سالمونلا، Moraxella bovis عامل Pink eye، ويروس دهان تاولي، انگل‌ها (كوكسيديوز، كريپتوسپوريديوز، آناپلاسما، شپش‌ها)، آلودگي‌هاي قارچي و بيماري‌هاي ژنتيكي مي‌شوند. 

امروزه توليد كنندگان درگير تجارت بين‌المللي شده‌اند و به همين خاطر نيازمند توصيه‌هاي لازم دربارة بيماري‌هايي هستند كه با آنها مواجه مي‌شوند. آنها بايد اين توصيه‌ها و اطلاعات را از دامپزشكان بخش APHIS و با واسطه دامپزشك خود بگيرند. 

سطح بيوسكوريتي: 

در يك واحد ابتدا اثر بالقوة يك بيماري بر روي آن واحد تخمين زده مي‌شود و در اينجا بايستي به سطح خطر آسيب رسان و پيامدهاي اقتصادي آن بيماري توجه نمود. توليد كنندگان بايد يكي از سطوح خطري را كه توانايي اجراي آن را دارند، انتخاب نمايند. وقتي سطح بيوسكوريتي مشخص گرديد بايد يك پايه و اساس براي اجرا وجود داشته باشد كه در اينجا لزوم يك دامپزشك شايسته خيلي بااهميت به‌نظر مي‌رسد. 

سطوح بيوسكوريتي مشخص شده براي كار در يك مركز گاو گوشتي به‌صورت زير تعريف شده است: 

1 ـ گله پاك و بسته كه عاري از پاتوژن‌هاي خاص است (SPF[2][2][2]). 

2 ـ عدم اجازه ورود حيوان به گله. 

3 ـ عدم اجازه ورود حيوان جديد به گله ولي اجازه بازگشت حيوان به اين گله. 

4 ـ اجازه ورود حيوان جديد به گله به‌شرط داشتن تاريخچه درماني ثبت شده و اعمال قرنطينه بر روي اين حيوانات. 

5 ـ اجازه ورود حيوان جديد به گله به‌‌شرط داشتن تاريخچه درماني ولي بدون اعمال شرايط قرنطينه‌اي. 

6 ـ اجازه ورود حيوان جديد بدون داشتن تاريخچه درماني ثبت شده و بدون اعمال قرنطينه بر روي اينها. 

همان‌طوريكه گفته شد توليد كنندگان مي‌توانند يكي از سطوح خطري را كه در بالا ذكر شده انتخاب نمايند و به‌كار گيرند. 

منابع معمول اكثر پاتوژن‌ها را مي‌توان به‌صورت زير نام برد: 

1 ـ كنسانتره (ذرت، جو، بذر كتان و سبوس) كه مي‌تواند منبع گونه‌هاي مختلف سالمونلا باشد. 

2 ـ علوفه (يونجه، سيلاژ ذرت و…) كه وقتي با آب آلوده آبياري مي‌شوند به‌عنوان منبع مهم سالمونلا مطرح هستند. همچنين درو كردن و ذخيره سازي نامناسب علوفه مي‌تواند به‌عنوان عفونت‌هاي كلستريديايي منتهي شود. 

3 ـ نشخواركنندگان تغذيه شده با خوراكي‌هايي كه پروتئين‌هاي ممنوع شده پستانداران بخصوصي را دارا هستند به ميزان معني‌داري جنون گاوي را منتشر مي‌كنند. 

4 ـ منابع آبي آلوده شده با سالمونلا، E. coli يا كريپتوسپوريديوم. 

5 ـ حيوانات ولگرد، محل‌هاي عرضه حيوانات و بازار مالخرها. 

6 ـ حيات وحش؛ پرندگان منبع سالمونلوز، آهوان منبع بروسلوز، گرگ‌ها منبع سالمونلوز و لپتوسپيروز، مدفوع جوندگان كه مي‌تواند منبع گونه‌هاي سالمونلا و E. coli باشد. 

7 ـ كنه‌ها و حشرات خونخوار كه آناپلاسموز و ساير بيماري‌هاي مرتبط با خون را منتقل مي‌كنند. 

8 ـ وسايل نقليه، وسايل تغذيه و لش‌گيري، كارگران و بازديد كنندگان و… 

9 ـ مدفوع آلوده به نئوسپوراكانينوم كه به‌عنوان يك منبع مهم براي اين ارگانيسم محسوب مي‌شود. 

نمونه‌اي از يك برنامة بيوسكوريتي براي تليسه‌هاي گوشتي غيرآبستن جايگزين شده در گله: 

پس از خريدن تليسه‌ها و جايگزين كردن آنها در گله اولين سؤالاتي كه بايد پاسخ داده شود اين است كه: 

1)آيا تليسه‌هايي كه خريداري شده است از گله‌اي بوده كه ازنظر پايه ژنتيكي بالاتر از گله خودمان بوده است يا نه؟ 

2)آيا حيواناتي كه خريداري شده‌اند از گله‌اي بوده است كه واكسيناسيون در آن گله اجرا مي‌شده يا نه؟ 

برنامه‌اي كه براي اين تليسه‌ها اجرا مي‌شود شامل مراحل زير است: 

-I پيش جابجايي: 

1 ـ آگاهي درباره سلامتي، واكسيناسيون و برنامه‌هاي كنترلي گله. 

2 ـ تست‌هاي مخصوص به مدت 30 روز بايستي انجام شود كه به‌صورت زير است: 

الف) جدا كردن ويروس BVD از سرم يا شناسايي ويروس با روش‌هاي مخصوصِ رنگ‌آميزي. 

الف ـ1) حيواناتي كه براي ويروس BVD مثبت مي‌شوند لازم است كه 30 روز بعد دوباره تست شوند تا مشخص شود آيا آلودگي پايدار دارند يا خير. 

الف ـ2) يك تيتر آنتي‌بادي سرم ويروس BVD براي شناسايي حيواناتي كه آلودگي پايدار به ويروس BVD دارند سودمند نيست. 

الف ـ3) گوساله‌هاي نوزاد متولد شده از تليسه‌هاي خريداري شده‌اي كه آبستن بوده‌اند بايد بلافاصله پس از تولد با تست‌هاي ايمنوهيستوشيميايي و… آزمايش شوند. 

ب) بيماري يون: تست‌هايي كه براي اين گروه سني از گاوان يعني تليسه‌هاي گوشتي وجود دارد نسبت به تست‌هايي كه براي گاوهاي مسن‌تر استفاده مي‌شود از اعتبار كمتري برخوردارند بنابراين در خريداري تليسه‌هاي گوشتي و جايگزيني آنها در گله توصيه مي‌شود كه اين تليسه‌ها از گله‌هايي خريداري شوند كه ازنظر برنامه‌هاي پيش‌گيري يون از سطح گله خودمان بالاتر و بهترند. 

ج) تست‌هاي بروسلوز، سل و… نيز بايستي انجام شود. 

-II ايزولاسيون و قرنطينه واحد: 

در اين مرحله بايستي مراحل ذيل انجام شود: 

1ـ يك دوره حداقل 30 روزه ايزولاسيون 

2ـ كنترل جدي حيوانات ازنظر تماس با ساير حيوانات و يا كنترل عبور و مرور 

3ـ شناسايي گله 

4ـ بانك سرم براي انجام تست‌هاي مكرر و يا تست‌هاي مورد نياز در آينده 

5ـ واكسيناسيون عليه BVD, IBR، كمبيلوباكتر و گونه‌هاي كلستريديايي 

6 ـ درمان انگل‌هاي داخلي و خارجي 

7ـ اضافه كردن كوكسيديواستات (مثل آمپروليوم يا يونوفور) براي نگهداشتن گله با ورود به دوره قرنطينه‌گذاري 

-III دوره پس از ايزولاسيون و قرنطينه: 

به‌دنبال دوره قرنطينه و ايزولاسيون تليسه‌ها را با گاوهاي نر پاك و يا گاوهاي نري كه از تست تريكومونيازيس منفي بوده‌اند، جفت مي‌اندازند. 

گاوهاي نر نيز بايد براي بيماري‌هاي مشابه تست شده و تست آنها منفي شود. واكسن‌هاي دريافت شده و درمان‌هاي انجام شده بر روي گاوهاي نر همانند تليسه‌هاي گوشتي جايگزين شده در گله مشابه است و بايد انجام شود. 

در پايان بايد يادآور شد كه برنامه بيوسكوريتي همانند يك سياست بيمه براي سلامتي و باروري گله است. توليد كنندگان با كمك يك دامپزشك لايق و شايسته بايد تصميماتي را درباره انتخاب سطح بيوسكوريتي مناسب براي گله كه قبلاً اين سطوح ذكر شده اتخاذ نمايند. بديهي است كه اگر اين سطح انتخاب شده محدود باشد درجاتي‌ از ضررهاي اقصادي مي‌تواند بر گله و توليد كننده وارد شود و بايد گفت كه يك برنامه بيوسكوريتي جامع و كلي براي همه جوانب وجود ندارد و بيوسكوريتي ابزاري است براي كنترل بسياري ازبيماري‌هاي عفوني خطرناك؛ اين ابزار مي‌توانند به راحتي با اهداف فردي هماهنگ شده و به‌طور موفقيت‌آميزي براي هر گله‌اي استفاده شوند هرچند در اينجا بايد برنامه‌ريزي، تعهد و آموزش همه پرسنل در سرتاسر برنامه پرورش وجود داشته باشد تا مجموعه اهداف براي يك برنامه كنترلي دربرابر بيماري‌ها به‌دست آيد

منبع:http://damparvaryrooz.blogfa.com

نژادهای گاو گوشتی

.نژادهاي گوشتي


1- آنگوس (Angus) 



نام اهلي اين نژاد آبردين آنگوس (Aberdeen Angus) و منشاء آن اسکاتلند است. گاوهاي آنگوس به رنگ سياه مي باشند. پوشش مويي بدن آنها نرم بوده و بدون شاخ هستند. اين نژاد داراي بدني تنومند بودن و از نظر پرواربندي مناسب مي باشد. اين گاوها بسيار مقاوم بوده و به آساني به شرايط گوناگون خو مي کنند. از اين رو براي بهبود گوشت در بيشتر نقاط جهان ، براي آميزش با گاوهاي بومي برگزيده شده اند. چون بي شاخي صفتي غالب است گوساله هاي نسل اول بدون شاخ خواهند بود که از نظر آسان کارکردن ، زخم نکردن پوست و زيان نرساندن به گوشت داراي اهميت است. تعدادي از اين نژادها حامل ژن مغلوب بوده و در بعضي مواقع گوساله قرمز رنگ از والدين سياه رنگ به دنيا مي آيند. گوساله معمولاً به آساني و بدون نياز به کمک زاده مي شوند و به همين دليل است که در بسياري از تليسه هاي گاوهاي شيري را با گاوهاي نر اين نژاد جفتگيري مي دهند. 
2- آنگوس قرمز (Red Angus) 



گله هاي اين نژاد حاصل تلاقي گاوهاي قرمز اصلاح شده با گاوهاي قرمز حاصل از آنگوس سياه مي باشند. فرزندان حاصل از تلاقي هاي آنگوس قرمز هميشه قرمز رنگ مي باشند . در حاليکه ژن قرمز مغلوب مي باشد.اين نژاد به غير از رنگ از ساير جهات شبيه آنگوس سياه است آنگوس قرمز آب و هواي گرم را نسبت به آنگوس سياه بيشتر و بهتر تحمل مي کند. 


3- شارولي (Sharolais) 
 


يکي از قديمي ترين نژادهاي گاوهاي گوشتي فرانسوي است. اين نژاد در منطقه شاروله در مرکز فرانسه توسعه يافته است. اگرچه در آغاز، نژادي دو کاره ( کار و گوشت) بوده، اما به دليل نبود نياز به گاو براي انجام کار و با پيشرفت تکنولوژي به نژادهاي گوشتي تبديل شده است. گله هاي شارولي در آمريکا ، کانادا ، جزاير باهاما، انگلستان، ايرلند ، ژاپن و فرانسه وجود دارد. گاو شارولي سفيد متمايل به کرم بوده و پوستي صورتي رنگ دارد. گاو نر بالغ وزني برابر 907 تا 1134 کيلوگرم و گاو ماده بالغ نيز وزني برابر 680 تا 816 کيلو گرم دارد. به طور معمول شاخدار بوده و شاخها سفيد رنگ ، باريک و نوک تيز مي باشد. بعضاً شارولي بدون شاخ نيز مشاهده مي شود. کيفيت لاشه آن بسيار عالي بوده و به دليل نداشتن چربي زير پوست ، مي توان بدون افزايش چربي روي لاشه آن را تا وزنهاي زياد پروار کرد. ميزان چربي درون ماهيچه اي لاشه زياد است . اين نژاد سازگاري خوبي با اکثر مناطق دارد و در برنامه هاي تلاقي نيز مورد استفاده قرار مي گيرد. 
4- چيانينا يا کيانينا (Chianina)
 

 
منشأ اين نژاد ، دره کيانينا در ايتاليا مي باشد و يکي از قديمي ترين ن‍ژادهاي گاو در ايتاليا و احتمالاً يکي از قديمي ترين نژادها در جهان بوده و قبل از زمان امپراتوري رم وجود داشته است. بلندي قد گاو نر چيانينا به 8/1 متر مي رسد و وزني بالغ بر 1814 کيلوگرم دارد. بلندي قد گاو ماده نيز به 5/1 متر و وزن آن به 1088 کيلوگرم مي رسد. اين نژاد داراي موههاي کوتاه و نرم و به رنگ سفيد است. گوساله هاي خالص در زمان تولد به رنگ قهوه ايي سوخته هستند اما در 4-3 ماهگي سفيد رنگ مي شوند. انتهاي دم ، مژه ها و سم ها سياهرنگ ، سر مستقيم و صورت دراز است. در دامهاي جوان شاخها سياه هستند ولي در 2 سالگي زرد رنگ مي شوند. مهمترين ويژگي اين نژادها همانطور که ذکر شد اندازه بسيار بزرگ آن است. چيانينا به دليل شيوه کاربرد آن در دراز مدت به نژاد کاري تبديل شده است. حيواني است با دست و پا و سم بسيار نيرومند که مي تواند مسافت زيادي را به راحتي طي کرده و با سرعت کار کند. مقاومت اين نژاد در برابر گرما و بيماري بسيار زياد بوده و مي تواند در نواحي گرم و هم معتدل زندگي کند. در ايتاليا اين نژاد از حالت دو منظوره بودن ( گوشت و کار) خارج شده و به نژاد گوشتي تبديل مي شود. کيفيت لاشه آن بسيار خوب است و حتي در وزنهاي بسيار بالا نيز چربي گوشت آن اندک است. 
5- گالوواي (Galloway) 
 


اين گاوها براي سده هاي پياپي در جنوب غربي اسکاتلند ديده مي شوند. گفته مي شود اين نژاد هرگز با نژادهاي ديگر آميخته نشده و بنابراين کهن ترين نژاد گوشتي بريتانيا است. اين گاوها بسيار مقاوم بوده و سرما ، باد و باران و برف را بخوبي پذيرا هستند. داراي پوستي کلفت و موهاي دراز و پر پشت هستند.که آنها را حفاظت مي کنند. قابليت چراي آن بسيار خوب است و مراتعي که براي ساير نژادها مناسب نيستند براي اين گاوها بسنده است. گاوها بيشتر سياهرنگ هستند. يک سويه از اين نژاد نواري سفيد پيرامون کمر دارد و به Belted Galloway معروف است. به طور طبيعي اين گاو بدون شاخ است. 
6- هرفورد (Herford) 


منشأ هرفورد از بخش هرفورد در انگلستان مي باشد. اين نژاد داراي صورت سفيد و بدني قرمز رنگ بوده و شکم ، پاها و دم افشان نيز سفيدرنگ مي باشد. هرفورد نژادي شاخدار و دست آموز بوده و کار کردن با آن راحت مي باشد. همچنين توليد گوساله اين نژاد تحت شرايط سخت از ساير نژادها بيشتر است. وزن هرفورد نر در حدود 834 کيلوگرم و وزن هرفورد ماده 544 کيلوگرم است. گاوهايي مقاوم با توان چراي بسيار مناسب هستند و به آساني مي توان آنها را در مراتع پروار کرد. هرفورد بدون شاخ نيز وجود دارد که منشأ آن از آيواي آمريکاست و به غير از شاخداري و بدون شاخي ، ساير خصوصياتي شبيه هرفورد شاخدار دارد. 
7- ليموزين(Limousin) 


منشأ اين نژاد استان ليموزين در غرب فرانسه است. خاک اين ناحيه فقير بوده و به دليل شرايط بسيار سخت محيطي گاوهاي اين ناحيه بسيار مقاوم هستند. در سراسر سال مي توان گاوها را در هواي آزاد نگهداري کرد. گاوها توان تحمل هواي بسيار گرم تا بسيار سرد را دارند. ليموزين در آغاز نژادي دو منظوره براي کار و گوشت بوده اما بعدها ويژگي هاي گوشتي آن مورد تأکيد قرار گرفت. رنگ اين گاوها زرد مايل به قهوه اي ، سر آنها کوتاه و پيشاني و پوزه آنها پهن است. شاخها ، کوتاه و متوسط و به رنگ زرد طلايي ( بلوند) هستند که به سوي جلو رشد مي کنند. گردن کوتاه و شانه ها صاف است. قفسه سينه گسترده ، دنده ها برجسته و کپل بزرگ است. پاها نسبتاً کوتاه و با وجود استخوان بندي ظريف بسيار نيرومند است. 
8- ماين آنجو(Main – Anjou) 


منشأ اين نژاد کشور فرانسه مي باشد.ماين آنجوحاصل تلاقي شورت هورن نر انگليسي و مانسل ماده فرانسوي است. اصالتاً اين نژاد حيوان کاري است و در اثر اصلاح نژاد براي صفات توليد شير و گوشت توسعه يافته است. ماين آنجو امروزه به عنوان يک توليد کننده عالي گوشت در نظر گرفته مي شود. رنگ آن قرمز تيره و سفيد مي باشد و داراي رنگدانه هاي روشني بر روي پوست خود هستند. اين نژاد داراي شاخ با اندازه متوسط مي باشد که به سمت جلو پيچش دارد و حيواني آرام بوده و به راحتي دست آموز مي گردد. 


9- شورت هورن و شورت هورن بدون شاخ (Short horn and polled short horn) 


منشأ اين نژاد از شمال انگلستان است و گاوهاي شورت هورن به رنگ قرمز و سفيد و يا ابرش ديده مي شوند. شاخ اين گاوها کوتاه است. در گاوهاي نر، خمش شاخ به سمت جلو و در گاوهاي ماده به سوي جلو و درون است. گاو نر بالغ وزني معادل 1088 کيلوگرم و ماده آن 680کيلوگرم دارد. شورت هورن توانايي سازگاري با شرايط آب و هواي مختلف را دارد. از اين نژاد در تلاقي بسيار استفاده مي شود و داراي خصوصيات مادري خوب و توانايي شيردهي عالي مي باشدو شورت هورن لاشه مناسب و مطلوب توليد مي کند. اگرچه اين نژاد زماني يکي از نژادهاي بسيار مشهور جهان و از نظر تعداد بسيار زياد بوده ، اما اکنون در نتيجه رقابت با گاوهاي شيري و گوشتي خالص تعداد آنها بسيار اندک است. گونه ايي از آن در استراليا بوجود آمده که به نام شورت هورن ايلاوارا معروف است. 
10- سيمنتال (Simmental) 


منشأ اين نژاد از دره سيمن در کشور سوئيس است و به همه کشورهاي مجاور يافته است. حدود نيمي از گاوهاي کشور سوئيس از اين نژاد بوده و يکي از مشهورترين نژادها در اروپا مي باشد. در فرانسه به نام Pie Rouge و در آلمان به نام Fleckvieh ناميده مي شود.تخمين زده مي شود که هم اکنون بيش از 35 ميليون رأس از اين نژاد در اروپا موجود باشد. گاو سيمنتال ، داراي صورتي روشن و بدني با لکه هايي به رنگ قرمز مي باشد و شاخه هايي با اندازه متوسط دارد. اين حيوان بدني بزرگ داشته ، وزن گاو نر بالغ 1043 تا 1179 کيلوگرم و وزن ماده بالغ آن 658 تا 816 کيلوگرم است. اين نژاد در هردوره شيردهي 4082 کيلوگرم شير با %4 چربي توليد مي نمايد. 
11- براهمن (Brahman) 


اين نژاد در جنوب غربي ايالات متحده آمريکا توسعه يافته است و منشأ اصلي آن از کشور هند است و از گاو Bos indicus بوجود آمده است. Bos indicus داراي کوهان بوده که اغلب به نام زبو معروف هستند. گوشت خوب و بلوغ زودرس از صفات اين نژاد مي باشد و همچنين در تلاقي ها از آن استفاده مي شود و نتايج هيبريد آنها به وجود آوردن گاوهاي گوشتي خوبي بوده است. رنگ برهمن خاکستري روشن يا قرمز و تقريباً سياه مي باشد ولي غالباً به رنگ خاکستري روشن تا خاکستري نيمه روشن ديده مي شوندو علاوه بر کوهان ، پوستي شل و افتاده و به زير گلو و گوشها آويزان دارند. موي بدن گاوهاي برهمن کوتاه ، پر پشت و براق است. سر گاوهاي برهمن دراز شاخهاي آنها کوتاه است. کوهان در اين گاوها کاملاً مشخص است. گاوهاي برهمن تا سن 5 الي 6 سالگي نيز به رشد خود ادامه مي دهند. پايداري آنها در برابر گرماي زياد محيطي و بيماريها از ويژگيهايي است که موفقيت اين نژاد در نواحي گرم را سبب شده است. برهمن از نظر توليد گوشت در نواحي گرم و مرطوب نقش مهمي دارد و اکنون در بيش از 60 کشور جهان ديده مي شود. 
12- برانگوس(Brangus) 


اين نژاد از تلاقي گاوهاي برهما و آنگوس بوجود آمده است و اولين تلاقي در سوئيزياناي آمريکا صورت گرفته است. برانگوس به رنگ سياه و بدون شاخ مي باشد. اين نژاد سازگاري خوبي با آب و هواي متنوع داشته و خصوصيات مادري خوب ، راندمان غذايي بالا و توليد لاشه مناسب نيز از صفات ديگر آن است. موهاي سياه برانگوس راست ، کوتاه است . سر ، متوسط و پيشاني و پوزه پهن است . گاوها بدون کوهان اند. کيفيت گوشت از نظر ميزان چربي درون ماهيچه ايي همانند آنگوس است. گوساله ها به آساني زاده مي شوند و بنابراين گاوهاي نر برانگوس را مي توان براي نژاد آميزي با تليسه هاي نژاد هاي ديگر بکار برد. 
13- درات ماستر (Drought master) 
اين نژاد در استراليا ايجاد شد که ترکيب %50 برهمن و %50 شورت هورن دارد. داراي کوهاني کوچک و رنگ قرمز بوده و گاوها ممکن است شاخدار يا بي شاخ باشند. اين گاو در شرايط سخت مانند گرماي زياد و مراتع فقير رشد مناسب دارند و هنگامي که تغذيه آنها بهتر شود ، به سرعت واکنش مناسب نشان مي دهند. پايداري آنها نسبت به کنه زياد است و در نتيجه از بيماريهايي که بوسيله کنه منتقل مي شود کمتر آسيب مي بينند. 

14- ماري گري (Murray Grey)

 
منشأ اين نژاد نيز استراليا است و در منطقه اي واقع در دره رودخانه ماري بوجود آمده . در سال 1905 يک ماده گاو شورت هورن به رنگ ابرس که با يک گاو نر آنگوس جفتگيري کرده بود ، گوساله اي بدنيا آورد که رنگ آن خاکستري بود. اين نژاد بسيار مقاوم و آرام بوده و از نظر جنسي زود رس است. توليد لاشه هاي پرگوشت و کم چربي از ويژگيهايي است که باعث موفقيت اين نژاد شده است. در سال 1967 ، سه لاشه از استراليا به انگلستان فرستاده شد تا در مسابقه اي شرکت کنند. اين لاشه ها مقام اول تا سوم را بدست آوردند. 
از ساير نژادها مي توان به سنپول(Senpol) ، پينزگاوور(Pinzgaur)،ردپول(Redpoll)و ... اشاره کرد. 

 نژادهاي گاو شيري
 
1- اير شاير (Ayrshire)

 
موطن اصلي اين نژاد از استان اير در اسکاتلند مي باشد که در طي قرن هجدهم توسعه يافته است. اير شاير به رنگ قرمز گيلاسي بوده و ديگر رنگهاي آن قهوه اي مايل به قرمز ، قهوه اي يا سفيد مي باشد. رنگ سفيد ممکن است مخلوط با قرمز يا قهوه اي باشد. رنگ مطلوب اين نژاد که توليد کنندگان آن ترجيح مي دهند. رنگ قرمز و سفيد متمايز شده و رنگ سياه يا راه راه سياه در زمينه خاکستري مي باشد. شاخهاي اير شاير داراي پيچش به سمت بالا و خارج مي باشد و طول شاخ متوسط و نوک آن تيز مي باشد. اير شاير داراي پستانهايي متعادل بوده که در يک خط راست قرار دارند و نوک پستانها اندازه متوسطي دارند. به دليل شرايط محيطي ( يعني کوه ، تپه هاي خشن ، هواي سرد و باران زياد) نژاد ايرشاير کاملاً مقاوم است. اندازه گاوها نسبتاً کوچک است. بنابراين گوساله هاي نر را نمي توان براي توليد گوشت پرورش داد. مگر اينکه گاوهاي ماده با گاو نر نژادهاي گوشتي ، نژاد آميزي شوند. مقدار شير توليدي اينگونه گاوها نسبت به اندازه آنها خوب است و مي توانند تا 4000 کيلوگرم شير با %4 چربي توليد کنند.گلبولهاي چربي ريز هستندو بنابراين به آساني در بالاي شير جمع مي شوند و از اين نظر شير اين نژاد براي توليد پنير بسيار مناسب است. به دليل کمبود علوفه و وجود مراتع نا مرغوب نژاد ايرشاير با گذشت زمان به نژادي تبديل شده که بيشترين قدرت استفاده از کمترين مقدار علوفه را دارد. براي پديد آوردن اين نژاد بيشتر بر شکل پستان تأکيد شده است. وزن ماده گاوها نزديک به 600 کيلو گرم مي باشد اما وزن گاوهاي نر ممکن است به 900کيلوگرم هم برسد. 
2- براون سوئيس (Brown swiss) 

منشاء اين نژاد از كشور سويس بوده و احتمالا" يكي از قديمي ترين نژادهاي شيري مي باشد . اين نژاد در آلپ توسعه يافته و عقيده بر اين است كه هيچ نژاد خارجي دراين توسعه نقش نداشته است . در كندوكاوهاي باستان شناسي در سويس ، اسكلت گاوهاي متعلق به 4 هزار سال پيش از ميلاد مسيح بدست آمده است كه همانند اسكلت گاوهاي براون امروزي است . در سويس گاوهاي براون در فصل بهار چراي خود را از دامنه كوههاي نزد آغاز كرده و به تدريج با نزديك شدن تابستان در دامنه هاي فرازمند 
گاوهاي براون سوئيس براي اين منظور گاوهايي بوجود آمده اند که توليد شير آنها زياد ولي چربي آنها اندک است. امروزه از اين نژاد بيشتر بعنوان نژاد دو منظوره ( گوشت و شير) استفاده مي شود. توليد شير براون سوئيس براي يک نژاد دومنظوره خوب است و به طور ميانگين 4000کيلوگرم شير با چربي 8/3 درصد چربي توليد مي کند. توليد گوشت آن نيز خوب است. به گونه ايي که افزايش وزن روزانه برابر يک کيلوگرم براي گاوهاي نرو گاوهاي نر اخته ياد شده است. رنگ گاوها قهوه اي باز ( روشن) تا قهوه اي تيره ، متغير است و موهاي پيرامون پوزه ، درون گوش و پايين ساق ها معمولاً کم رنگتر است. شاخها بيشتر سفيد ، انتهاي آنها سياه و اندازه آنها کوچک تا متوسط است. سر گاوهاي براون سوئيس عريض و صورت آنها پهن است. براون سوئيس نژادي آرام بوده که به لجوج بودن شهرت يافته است. ميانگين وزن گاو ماده، نزديک به 600 کيلوگرم است و در گاو نر به 1000کيلوگرم مي رسد. 
3- گرنزي(Guernsey) 
 

موطن اين نژاد از جزيره گرنزي در انگلستان است. رنگ حنايي باعلامتهاي سفيد رنگ روي بدن ، پوست زرد رنگ و پوزه نخودي رنگ از مشخصات اين نژاد مي باشد. شاخهاي گرنزي به سمت بيرون انحنا داشته و رو به جلو مي باشد که طول آن متوسط و نوک آن باريک و تيز است . گاوهاي گرنزي اندکي بزرگتر از گاوهاي جرزي هستند، اما شکل ظاهري و ويژگيهاي شير آنها همانند جرزي است. درصد چربي شير گرنزي ، کمتر از نژاد جرزي است ، اما رنگ شير گرنزي زردتر است که ناشي از کاروتن بيشتر در شير آن است. گاوهاي گرنزي به دليل کوچک بودن اندام براي توليد گوشت مناسب نيستند. گاوهاي گرنزي اندکي ديرتر از گاوهاي جرزي بالغ مي شوند و قدرت چراي آنها هم به خوبي گاوهاي جرزي نيست رنگ بيشتر گاوهاي گرنزي زرد آهويي است که گاهي لکه هاي سفيدي نيز دارد. پوزه به رنگ زرد کرمي ، سم ها زرد کاهي و انتهاي دم سفيد است. گاوهاي گرنزي در انگلستان نزديک به 3600 کيلوگرم شير با 6/4 درصد چربي توليد مي کنند. 
...................
4- هلشتاين(holstein)
.............

 مركز پرورش اين نژاد استان فريسلند واقع در شمال هلند بوده و از جمله پرشير ترين نژادهاي دنيا به شمار مي آيد. 
رنگ اين نژاد بصورت ابلق سياه و سفيد بوده و كليه خصوصيات شيرواري را دارا مي باشد و ميزان توليد سالانه شير آن در سال 1999 در حدود 10 تن اندازه گيري شده است. 
گاوهاي تاپ اين نژاد تا 30 تن توليد در سال را داشته اند. مقدار چربي شير در اين نژاد مورد توجه نبوده و مقدار چربي شير آنها در حدود 4/3 تا 2/4 درصد متغير است . 
در صد پروتئين شير اين نژاد در حدود 11/3 درصد گزارش شده اشت. 
قد اين گاو 35/1 تا 45/1 متر بوده و وزن گاوها به 700 الي 750 كيلوگر مي رسد. 
اين گاو داراي سري ظريف، سينه اي فراخ و شاخي كوچك و پستانهايي شكيل و پررشد مي باشد. اين نژاد هر چند بومي كشور هلند است ولي در تمام كشورهاي جهان به خوبي پرورش يافته و امروزه پر تعداد ترين گاو د ر جهان مي باشد.
اصيل ترين گاوهاي هلشتاين رنگ پوستشان از مفصل مچ ( كارپ ) به پايين ، كاملاً سفيد مي باشد كه اين مورد ساده ترين روش براي تعيين اصالت گاوهاي هلشتاين است، البته ميزان توليد شير و توليد مناسب تحت تاثير اين ويژگي نمي باشد و اين ويژگي از اهميت چنداني برخوردار نيست. 
وزن تولد اين نژاد حدود 42 كيلوگرم است كه هنگام بلوغ نرهاي آن تا حدود يك تن وزن را دارا مي باشند